W styczniu 1958 roku została uruchomiona komunikacja miejska w Świdnicy.
Po raz pierwszy na trasę wyjechały dwa autobusy typu Star-52. Autobusy te oznaczono numerami 1 i 2. Obsługiwały one linię na trasie ulicy Leśnej do Fabryki Wagonów.
Latem 1958 roku sprowadzono trzy dalsze autobusy typu SAN-H O1. Wówczas z trasy wyżej opisanej utworzono dwie oddzielne linie obsługiwane poprzez trzy autobusy.
Pierwsza zajezdnia autobusowa zlokalizowana była przy ulicy Wrocławskiej, tam gdzie obecnie mieści się Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. Jesienią 1958 roku przeniesiono zajezdnię na aleję Niepodległości w miejsce obecnej siedziby Straży Pożarnej..
Od początku Komunikacja Miejska podporządkowana była Miejskiemu przedsiębiorstwu gospodarki komunalnej numer 2. W roku 1959 sprowadzono dalsze pięć autobusów SAN-H 01 i uruchomiono następne dwie linie, to jest linię numer 3 ze Słotwiny do Kraszowic oraz linię numer 4 z Placu Lenina (obecnie Placu Świetej Małgorzaty) do Pszenna.
W 1960 roku uruchomiono linię numer 5 od ZWAP -u z ulicy Gdyńskiej do ulicy Okrężnej oraz przeniesiono zajezdnię z ulicy Aleji Niepodległości na ulicę Westerplatte miejsce obecnej siedziby bazy Pogotowia Ratunkowego.
Przez pierwsze dziesięciolecie Komunikacja Miejska w Świdnicy systematycznie rozwijała zakres świadczonych usług – w 1968 roku to jest po 10-ciu latach działalności autobusy kursowały już na 8 liniach. Na stan 25 autobusów wysyłano do ruchu średnio 18 autobusów. W roku zamykającym pierwsze 10-lecie wykonano 950 tys. wozokilometrów, przewożąc 4,3 miliona pasażerów.
Omawiając pionierski okres działalności komunikacji w naszym mieście należy wspomnieć o warunkach, w jakich wówczas pracowano. Po pierwsze zajezdnia przy Al. Niepodległości nie posiadała odpowiedniego zaplecza technicznego. Większość napraw dokonywano bezpośrednio na placu. Dopiero w zajezdni przy ulicy Westerplatte uruchomiono dwa kanały naprawcze. Również w pierwszych latach autobusy nie były ogrzewane, co kierowcom i konduktorom utrudniało pracę zwłaszcza porą zimową.
Praca przebiegała w wyjątkowo uciążliwych warunkach, wobec których dzisiejsza jazda wydaje się być komfortem.
Drugie 10-lecie Komunikacji Miejskiej w Świdnicy rozpoczęło się bardzo obiecująco, zwłaszcza na bazie doświadczeń poprzedniego okresu, nastąpił bardzo dynamiczny rozwój. W 1969r. baza została przeniesiona do nowej siedziby przy ul. Mleczna Droga, tworząc MPGK nr 2, gdzie jeszcze w tym roku została oddana do użytku stacja paliw.Kierowca naprawiał sam autobus, zarówno na trasie, jak i w zajezdni, łącznie z wymianą kół. Już wówczas borykano się z brakiem akumulatorów, stąd duże trudności z uruchomieniem silników benzynowych – najczęściej używano do tego celu po prostu korby.Nieodłącznym rekwizytem ówczesnego kierowcy, w okresie zimy, był woreczek z solą, którą smarowano zamarzające szyby.
Lata siedemdziesiąte , zwłaszcza pierwsza połowa, to systematyczny wzrost ilości taboru autobusowego, co pozwoliło na uruchomienie nowych linii komunikacyjnych oraz poprawę warunków pracy i podróży. W okresie tym nastąpiła generalna zmiana tras komunikacyjnych. Rozbudowujące się Osiedle Młodych spowodowało zasadnicze zmiany w komunikacji z miastem. Uruchomiono wówczas nowe linie, kierując autobusy z Osiedla, (zamiast kłopotliwą ze względu na przejazd ul. Komunardów), ul. Esperantystów i Łukasińskiego. Pozwoliło to na wyraźną poprawę regularności kursowania wozów. Skończyły się tym samym długie kolejki autobusów przed często zamkniętym przejazdem kolejowym, które były utrapieniem nie tylko kierowców, ale również pasażerów.
Lata siedemdziesiąte przyniosły zmiany w strukturze administracyjnej kraju, co spowodowało rozszerzenie strefy działalności komunikacji miejskiej. Autobusy wyjechały wówczas poza miasto, mając za zadanie obsługę okolicznych wsi.
W 1976 r. Zakład Komunikacji Miejskiej wydzielono ze Świdnickiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i włączono do nowopowstałego Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Wałbrzychu, początkowo jako zakład nr 3, a od 1979 jako oddział. W tym czasie w Świdnicy pojawiły się pierwsze autobusy typu Autosan H-9-35.Na przełomie lat 1971/72 zrezygnowano z obsługi konduktorskiej, najpierw na liniach miejskich, w drugiej kolejności na liniach pozamiejskich . W 1974 r. Zakład w Świdnicy przejął komunikację miejską w Świebodzicach wraz z sześcioma autobusami i częścią pracowników. Uruchomiono wówczas linię łączącą te dwa miasta.
Na przełomie lat 1979/80 Oddział Świdnicki WPK Wałbrzych obejmowało swoim zasięgiem 35 miejscowości w tym miasta: Świdnica i Świebodzice, razem przeszło 100 tys. mieszkańców. Ogólna długość linii autobusowych wynosiła 214 km, w tym linii poza miejskich 120 km. Teren miasta Świdnicy obsługiwało 7 linii, Świebodzic 4, a pozamiejskich 7. W tym czasie stan taboru wynosił 56-autobusów. Do obsługi tras eksploatowano średnio 42 jednostki, co dawało wskaźnik wykorzystania taboru w wysokości 75%. Stale zwiększające się potrzeby miasta Świdnicy w zakresie komunikacji, związane z rozbudową istniejących i budową nowych osiedli mieszkaniowych, wymagało ekspediowania do ruchu coraz większej ilości taboru. W tym zakresie napotykano na poważne trudności związane z bazą, gdyż w stosunku do projektowanej w 1969 roku mocy przewozowej zaplecza, miała ona dwukrotnie za małą powierzchnię obsługowo-naprawczą.
Osobne zagadnienie stanowił układ komunikacji miasta. Zasadniczym jego mankamentem była sieć torów kolejowych, przecinających drogi w podstawowym ciągu komunikacyjnym miasta, z zachodu na wschód tzn. Osiedle Młodych, ul. Westerplatte. Ponieważ każdy przejazd kolejowy prowadził do rozkojarzenia opracowanego rozkładu jazdy już w 1975 roku przeprowadzono podstawowe linie komunikacyjne z Osiedla Młodych tzw. obwodnicą, a następnie ul. Łukasińskiego do Pl . Lenina.(obecnie Św. Małgorzaty). Poprawiło to znacznie regularność kursowania autobusów, ale wydłużyło czas dojazdów pasażerów do pracy i z pracy. Dla zwiększenia komfortu jazdy należało ekspediować do ruchu na podstawowych liniach tj.: 4,5,7 i 8 kilka autobusów więcej.
Zmiany w strukturze administracyjnej kraju były również przełomowym momentem w działalności i organizacji komunikacji miejskiej. Z dotychczasowych struktur wyodrębniono zakłady komunikacyjne tworząc duże jednostki specjalistyczne organizowane w dużych miastach jako MPK a w mniejszych jako Wojewódzkie Przedsiębiorstwa Komunikacyjne. W ten sposób w roku 1976 początkowo jako Zakład Nr 3 a od 1979 jako Oddział zostaliśmy włączeni do Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Wałbrzychu. W tej formie organizacyjnej zakład funkcjonował przez blisko 15 lat. W tym czasie „Czerwone Autobusy” – jak określało się wtedy środki transportu komunikacji miejskiej – wjechały również do miasta Jaworzyna Śl. i okolicznych wsi.
W styczniu 1984 roku na świdnickich ulicach pojawiły się pierwsze autobusy przegubowe Ikarus 280, a następnie pojazdy marki Jelcz PR 110.
W roku 1990 kończącym okres działalności w ramach WPK Świdnicki Oddział dysponował62 autobusami (do ruchu wysyłano 45 autobusów), które przewoziły rocznie ok. 18mln. pasażerów przejeżdżając 3 mln. km.
W roku 1990 nastąpił podział WPK jako przedsiębiorstwa państwowego. W jego wyniku powstały trzy samodzielne jednostki gospodarcze tj. dwa zakłady budżetowe – MZK w Wałbrzychu i MZK w Dzierżoniowie oraz Przedsiębiorstwo państwowe MPK w Świdnicy. W tym czasie obsługiwało ono obszar zamieszkały przez ok.140 tys. mieszkańców. Zorganizowanych było 25 linii komunikacyjnych o długości 272 km. 17 listopada 1991roku Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne uruchomiło nową linię nr 15 do Łażany przez Żarów.
Własna zajezdnia przy ul. Inżynierskiej została zmodernizowana i stała się nowoczesna. Dobudowano stanowiska obsługowo-naprawcze do obsługi autobusów przegubowych, zbudowano nowoczesną ekologiczną myjnię, zbudowano własne ujęcie wody, wybudowano nowoczesną ekologiczną kotłownię opalaną olejem opalowym, zbudowano budynek administracyjno-socjalny i szatnie dla kierowców. Wprowadzono nowoczesne urządzenia na wyposażenie stacji obsługi autobusów, wybudowano nowoczesna stacje diagnostyczną, utwardzono betonem i asfaltem place postojowe.
Ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym zobowiązała gminy do przejęcia transportu zbiorowego jako zadania własnego. Mimo takiego zapisu komunikacja miejska w Świdnicy działająca na terenie pięciu gmin pozostawała w niezmienionej formie przedsiębiorstwa państwowego, aż do końca 1994 roku.
Założycielami Związku były: Gmina Miejska Świdnica, Gmina Świdnica, Gmina Jaworzyna Śl., Gmina Żarów i Gmina Marcinowice.W 1995r. w wyniku decyzji Rad Gmin obsługiwanych przez dotychczasowe państwowe przedsiębiorstwo p.n. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne powstał Komunikacyjny Związek Komunalny w Świdnicy.Komunikacyjny Związek Komunalny w Świdnicy 1995-2004
Rozpoczęcie działalności wraz z uzyskaniem osobowości prawnej Związku nastąpiło 12 czerwca 1995r. z chwilą opublikowania statutu w Dzienniku Urzędowym Województwa Wałbrzyskiego Nr 10, poz. 35.
Przekazanie mienia przedsiębiorstwa państwowego na rzecz Komunikacyjnego Związku Komunalnego nastąpiło protokołem przekazania w dniu 16 października 1995r. oraz Decyzją Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 21.03.1996r.
Związek powołał jednostkę budżetową p.n. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Świdnicy, która realizowała statutowe zadania KZK w zakresie transportu zbiorowego oraz zarządza mieniem Związku.
Z dniem 31 grudnia 1996r. ze Związku wystąpiła Gmina Jaworzyna Śląska. 1 stycznia 2002 w skład KZK weszła Gmina Świebodzice (Miasto), następnie wystąpiła 31 grudnia 2003r. Celem Związku było wspólne zaspokojenie potrzeb gmin w zakresie międzygminnego, krajowego transportu zbiorowego. Związek prowadzi działalność wynikającą z przekazanych przez gminy zadań własnych a w szczególności:
- prowadzenie prac studialnych nad rozwojem systemów komunikacyjnych.
- utrzymanie i rozwój infrastruktury technicznej Związku,organizację transportu zbiorowego na obszarze gmin uczestniczących Związku
Ponadto Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne przejęło od gmin zadania organizacji i realizacji dowozu dzieci i młodzieży do szkół. Bardzo ważnym aspektem uczestnictwa w Związku był fakt, że gminy poprzez udział swoich przedstawicieli w pracach Zarządu i Zgromadzenia Związku mogły czynnie uczestniczyć w dostosowaniu funkcjonowania przedsiębiorstwa do własnych potrzeb.
Działalność jednostki budżetowej pn. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne pełniącej funkcję przewoźnika podmiejskiej i miejskiej komunikacji zbiorowej opierała się na przepisach prawa budżetowego. Rozszerzenie działalności o zadania wykraczające poza zadania o charakterze użyteczności publicznej skłaniały do utworzenia spółki prawa handlowego.
W tym celu Gminy zlikwidowały jednostkę budżetową pn. „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Świdnicy” oraz utworzyły w dniu 24 marca 2004 r. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne „Świdnica” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 4 ust. 1 Ustawy z dnia 20.12.1996 o gospodarce komunalnej oraz uchwały Nr LXI/2/04 Zgromadzenia Komunikacyjnego Związku Komunalnego w Świdnicy z dnia 23 lutego 2004 r. Komunikacyjny Związek Komunalny w Świdnicy utworzył Spółkę wnosząc aportem cały majątek KZK oraz przejmując pracowników od jednostki budżetowej „Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Świdnicy”. KZK w Świdnicy posiadał wszystkie udziały w MPK „Świdnica” Sp. z o. o. od założenia Spółki do likwidacji KZK w dniu 6 stycznia 2006 r.
Pierwszy rok działalności Spółki obejmował okres 9 miesięcy od 1 kwietnia do 31 grudnia 2004 roku. Zdominowały go w głównej mierze sprawy organizacyjne związane z utworzeniem i organizacją Spółki oraz dostosowanie jej do działalności wolnorynkowej i konkurencyjnej. Mimo natłoku spraw organizacyjnych nie zaniedbano modernizacji infrastruktury i odnowienia taboru. W grudniu 2004 po kasacji 3 najbardziej wysłużonych pojazdów (przegubowy Ikarus 280 i 2 Jelcz M–11) podjęto pierwszą od dłuższego czasu decyzję o zakupie (leasing) nowego autobusu niskopodłogowego Jelcz 121i.
Od roku 2005 Spółka sukcesywnie zwiększała działalność pomocniczą. Nie zaniedbano też inwestycji – firma została całkowicie skomputeryzowana, pojawił się także rozkład jazdy w Internecie. Skasowano również najbardziej wyeksploatowany Jelcz M–11.W roku 2005 trwały dalsze zmiany właścicielskie, związane z likwidacją KZK. Wniosek o likwidację KZK został złożony 28 grudnia 2005 roku do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji za pośrednictwem Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego. W roku 2005 zmieniły się zasady działalności Spółki. Po wygraniu przez Spółkę przetargu 19 września 2005 r. podpisana została umowa pomiędzy Gminą Miasto Świdnica, występującą w imieniu czterech gmin a MPK “Świdnica” Sp. z o.o. na świadczenie usług przewozowych w zakresie przewozu osób na liniach komunikacyjnych regularnych na terenie Miasta Świdnica oraz na liniach komunikacyjnych regularnych łączących Świdnicę oraz gminy Żarów, Świdnica i Marcinowice.
Po skasowaniu jednego Jelcza PR 110 Spółka w ramach odnowienia taboru zakupiła (leasing) dwa 10–metrowe autobusy niskopodłogowe Jelcz 101iDnia 6 stycznia 2006 roku zaszły ostateczne zmiany właścicielskie, gdyż został sfinalizowany proces likwidacji Komunikacyjnego Związku Komunalnego w Świdnicy. Właścicielami MPK Sp. z o.o. zostali członkowie KZK, tj. Gmina Miasto Świdnica, Gmina Świdnica, Gmina Żarów i Gmina Marcinowice, którzy objęli udziały zgodnie z udziałem procentowym w majątku Związku. Faktyczna likwidacja KZK nastąpiła w dniu 02.02.2006z momentem wykreślenia go z Rejestru Związków.
Salus. W ramach modernizacji taboru i usprawnienia sprzedaży biletów wprowadzono we wszystkich autobusach kasy fiskalne. Zmodernizowano również stację paliw, dokonując jej pełnej automatyzacji oraz instalując zbiornik dwupłaszczowy.
Jednym z priorytetowych zadań Spółki była odnowa taboru. Niestety możliwości finansowe Spółki nie pozwalały na zakup odpowiedniej ilości nowych autobusów, podjęto więc decyzję o zastąpieniu najbardziej wysłużonych pojazdów sprowadzonymi z zagranicy autobusami używanymi młodszych roczników. W roku 2007 sprzedano pięć ponad dwudziestoletnich Ikarusów (3 przegubowe autobusy Ikarus 280 oraz 2 Ikarus 260) i zakupiono dziesięć używanych autobusów marki MAN – trzy autobusy przegubowe 18–metrowe MAN NL 272 i siedem 12–metrowych autobusów MAN NL 202. Zakup autokaru turystycznego SETRA S215HD pozwolił na poszerzenie zakresu świadczonych przez Spółkę usług. Wprowadzono również monitoring bazy i zmodernizowano budynek na Placu Grunwaldzkim w Świdnicy tworząc salon sprzedaży biletów, prasy i innych artykułów.W roku 2007 Spółka wygrała ogłoszony przez Urząd Miasta Świebodzic przetarg, i należące do MPK „Świdnica” autobusy powróciły po kilkuletniej przerwie do obsługi linii komunikacyjnych na terenie Miasta Świebodzic.
W roku 2008 obchodziliśmy okrągły jubileusz 50 – lecia funkcjonowania w Świdnicy komunikacji miejskiej. Uroczystości jubileuszowe zaszczyciło swoją obecnością wielu znakomitych gości – władze województwa, powiatu, miasta oraz sąsiadujących gmin, przedstawiciele Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej, producenci autobusów oraz liczni przedstawiciele przedsiębiorstw komunikacyjnych z całego kraju. Na świdnickim rynku została zorganizowana wystawa autobusów używanych w komunikacji miejskiej, od już zabytkowych po najnowocześniejsze.
Obchody jubileuszu były znakomitą okazją do refleksji nad naszymi dokonaniami i zmianami w funkcjonowaniu komunikacji w naszym mieście. Zmiany te dotyczyły przede wszystkim jakości świadczonych przez nas usług. W latach 2007 – 2008 zakupiliśmy przeszło 20 używanych autobusów niskopodłogowych marki MAN. Dzięki temu w Świdnicy jako w jednym z nielicznych miast w Polsce wszystkie autobusy liniowe to autobusy niskopodłogowe.
Dnia 01.09.2008 podpisana została na okres czterech lat niezwykle istotna z punktu widzenia funkcjonowania Spółki umowa pomiędzy Miastem Świdnica, występującym w imieniu czterech gmin a MPK “Świdnica” Sp. z o. o. na świadczenie usług przewozowych w zakresie przewozu osób na liniach komunikacyjnych regularnych na terenie Miasta Świdnica oraz na liniach komunikacyjnych regularnych łączących Świdnicę oraz Gminy: Żarów, Świdnica, Marcinowice. Zwiększające się zapotrzebowanie na nasze usługi przekłada się w sposób oczywisty na stabilność firmy.
W 2008 roku firma dokonała szeregu bardzo ważnych inwestycji.
Oddano do użytku zmodernizowany budynek przy placu Grunwaldzkim.
Rozpoczęto wdrożenie Podsystemu Wymiany Informacji PWI oraz programu komputerowego MUNICOM Premium. Po dokonaniu zakupu kolejnych używanych autobusów (6 miejskich i 1 podmiejski) i od lipca 2008 roku wszystkie autobusy liniowe są autobusami niskopodłogowym
W 2009 roku wobec przepowiadanego spowolnienia gospodarczego przewidziano jedynie inwestycje niezbędne dla bieżącego funkcjonowania Spółki. W trosce o podniesienie poziomu naszych usług dokonaliśmy w roku 2009 zakupu 2 nowych autobusów miejskich oraz 3 używanych autobusów (1 miejski i 2 podmiejskie).
Pomimo kryzysu gospodarczego ciągle realizujemy różne inwestycje niezbędne dla funkcjonowania firmy i podniesienia jakości naszych usług. Tak w roku 2009 dokonano gruntownej modernizacji stacji paliw, polegającej na instalacji dystrybutora dwuwężowego i przerobieniu zbiornika na dwupłaszczowy. Uruchomiona została również nowoczesna wulkanizatornia świadcząca usługi zarówno na potrzeby firmy jak też dla klientów zewnętrznych. Rozpoczęto również remont bazy i całego zaplecza socjalnego.
Po wejściu Polski do Unii Europejskiej pojawiła się możliwość wykorzystania dotacji z funduszy unijnych. Jednym z priorytetów Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007 – 2013 jest priorytet 3: Rozwój infrastruktury drogowej na Dolnym Śląsku „Transport”, działanie 3.3 Transport miejski i podmiejski RPO dla Województwa Dolnośląskiego. Jego celem jest rozwój infrastruktury transportowej na Dolnym Śląsku, polegający na modernizacji istniejącej infrastruktury transportowej i transportu zbiorowego oraz likwidowania barier dla osób niepełnosprawnych. W roku 2009 złożyliśmy wniosek o dofinansowanie zakupu autobusów z funduszy unijnych w ramach tego priorytetu. Mimo pozytywnej oceny pod względem merytorycznym złożonego przez nas wniosku nie uwzględniono z powodu braku funduszy.
Rok 2010 był kolejnym okresem rozwoju Spółki. Nasz tabor powiększył się o 4 autobusy: 2 nowe 12-metrowe niskopodłogowe modele Irisbus Crosway 12 LE i 2 używane 10-metrowe niskopodłogowe modele Jelcz 101 Salus z 2002 roku. Unowocześniliśmy stare pojazdy, umieszczając w nich monitory LCD i tablice świetlne. W siedzibie MPK rozpoczęto gruntowny remont polegający na przebudowie budynku biurowego, modernizując dyspozytornię, dział przewozów i pomieszczenia zaplecza socjalnego, zwiększając komfort pracy zatrudnionych. Dokupiono nowy sprzęt biurowy (drukarkę laserową, kserokopiarkę, notebooka) i urządzenia techniczne (dmuchawę kanałową, pompę obiegową do kotłowni, spawarkę i agregat prądotwórczy). Hala stacji obsługi została wyposażona w 2 nowe bramy wjazdowe, wymieniono też pokrycie dachu. Wykonano zatokę przystankową przy siedzibie MPK wraz z nowym chodnikiem.
Diament Forbesa 2011 dla Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego „Świdnica” Sp. z o.o
Diament Forbesa to logo – wyróżnienie, przyznawane polskim przedsiębiorstwom najszybciej zwiększającym swoją wartość w ciągu ostatnich trzech lat. Organizatorem rankingu jest BRE Bank S.A.Przyznawany jest co roku przez magazyn biznesowy FORBES.
Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne „Świdnica” Sp. z o.o. za osiągnięte wyniki za ostatnie trzy lata działalności jako jedyne przedsiębiorstwo komunikacji miejskiej w kraju, w grupie przedsiębiorstw o przychodach (5-50)mln zł znalazło się na prestiżowej liście przedsiębiorstw wyróżnionych przez magazyn biznesowy Forbes „Diamentem Forbesa” roku 2011 zajmując 139 miejsce w województwie dolnośląskim i 1401 w kraju.
Z tej okazji 15 marca 2011r. w Urzędzie Miasta Świdnicy przedstawiciele organizatora rankingu „Diamenty Forbesa” wręczyli list gratulacyjny na ręce Prezesa MPK „Świdnica”
Dążąc do dalszego rozwoju przedsiębiorstwa, w 2012 roku zakupiono 3 autobusy 9m marki Autosan (43-45), eliminując tym samym ostatnie Kapeny City 7,5. Odmłodzono również tabor pojazdów przegubowych (46-48).
W 2013 roku MPK po raz kolejny spróbowało swoich sił w pozyskaniu środków pieniężnych z RPO na zakup nowych autobusów niskopodłogowych. Tym razem udało się i tak w 2014 roku unijny projekt pt. : „Poprawa jakości i bezpieczeństwa komunikacji publicznej poprzez zakup przyjaznych dla środowiska autobusów do obsługi linii komunikacyjnych na terenie Miasta Świdnica i Gmin Świdnica i Marcinowice” w postaci 8 nowych Solarisów Urbino (51-55, 57-59), stał się faktem.
W 2015 roku na ulice Świdnicy wyjechały kolejne używane autobusy. Były to dwa pojazdy marki MAN Lion’s City (60, 61) i trzy Neoplany N4516 (62-64). Ponadto po raz kolejny świdnickie autobusy wyjechały na ulice Świebodzic w ramach obsługi tamtejszej komunikacji miejskiej.
Rok 2016, to niewątpliwy rozwój pozamiejski. Zakupiono 5 pojazdów międzymiastowych (4x Fast Syter 30-33, oraz Mercedesa Integro 29) na potrzeby realizacji przewozów szkolnych. Zakupione autobusy znalazły również swoje zastosowanie wśród wszelakich wynajmów okazjonalnych. Na wskutek porozumienia gmin Świdnica i Jaworzyna Śląska, utworzono pierwszą linię komercyjną łączącą Komorów z Milikowicami. Z kolei istniejąca siatka połączeń podmiejskich wzbogaciła się o miejscowości Złoty Las i Modliszów.
W roku 2018 projekt MPK Świdnica Sp. z o.o. zatytułowany „ Zakup niskoemisyjnych autobusów do obsługi linii komunikacyjnych na terenie miasta Świdnica oraz gmin Marcinowice i Świdnica” uzyskał 8,7 miliona złotych netto dofinansowania, co stanowiło 85% wartości zakupu 9 nowoczesnych autobusów.
W wyniku przetargu trafiły do Świdnicy Solarisy najnowszej generacji napędzane przez silniki wysokoprężne, spełniające wyśrubowane normy Euro 6, w których emisja tlenków azotu zredukowana została o 80% w stosunku do normy EURO 5 oraz 12,5 raza w stosunku do pierwszej europejskiej normy dla pojazdów użytkowych z roku 2000,
Zakupiono siedem autobusów dłuższych, około 12-metrowych oraz dwa krótsze, które zostały wyposażone w liczne udogodnienia i rozwiązania ułatwiające podróż: klimatyzację obejmującą cały pojazd, gniazda USB do ładowania smartfonów i telefonów oraz czytelny system informacji wewnętrznej. Nowością były poręcze pokryte specjalną powłoką antybakteryjną, oraz wewnętrzne biletomaty obsługujące karty płatnicze.
Od roku 2018 funkcjonuje komercyjna linia wakacyjna dowożąca raz w tygodniu świdniczan do nadmorskich kurortów. Niskopodłogowe autobusy MPK powróciły też na trasę do Wałbrzycha w postaci linii 31A przez Świebodzice i wałbrzyskie Podzamcze.
W grudniu 2018 roku projekt MPK został zakwalifikowany do finansowania przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w ramach programu Gepard. Dwukrotny przetarg wyłonił zwycięzcę: szwedzkie Volvo produkujące swoje autobusy elektryczne w pobliskim Wrocławiu.
W lipcu 2020 roku dwa dwunastometrowe autobusy elektryczne marki Volvo wyjechały na ulice miasta. Każdy pojazd mieści ponad 70 pasażerów, w tym 31 na miejscach siedzących. Autobusy zasilane są bateriami trakcyjnymi o pojemności 200 kWh, które umożliwią przejazd na jednym ładowaniu trasy o długości powyżej 100 kilometrów. Ładowanie odbywa się w zajezdni MPK na dwóch stanowiskach plug-in oraz przez pantograf opuszczany na specjalne szyny umieszczone na dachu pojazdu.
Po raz pierwszy w historii autobusy otrzymały nazwy wyłonione poprzez głosowanie internetowe: największą popularnością cieszył się Gryf i Dzik.
Zakup autobusów oraz budowa i zakup niezbędnej infrastruktury do ładowania został dofinansowany przez NFOŚiGW kwotą 2,92 mln złotych dotacji oraz 1,94 mln złotych niskooprocentowanej pożyczki.
Rok 2020 przyniósł na świecie epidemię wirusa SARS COV2. Przyszło nam się zmagać z nieznanym i niewidzialnym niebezpieczeństwem. Szybko wdrożono rozwiązania mające zabezpieczyć pasażerów i kierowców przez zakażeniem.
Z początkiem marca w autobusach pojawiły się plakaty przybliżające zasady higieny i prewencji w sytuacji zagrożenia koronawirusem. Od 4 marca autobusy po zakończeniu służby były sprzątane szczególnie starannie i dezynfekowane dedykowanymi środkami, zakupiliśmy specjalne zmgławiacze które dzięki elektrostatyce zapewniały szybkie i dokładne nanoszenie środka dezynfekcyjnego na powierzchnie wewnątrz autobusu. Kierowcom oddano do dyspozycji spreje dezynfekcyjne, których mogli używać podczas wizyt w zajezdni celem odkażenia kabiny, a szczególnie kierownicy i tablicy rozdzielczej. Kierowcom udostępniono maseczki ochronne, w związku z zawieszeniem zajęć w szkołach i ograniczeniem dostępności do instytucji kultury, sportu i rekreacji, wprowadzono tzw. letni rozkład jazdy, zaprzestano też ze względów bezpieczeństwa epidemiologicznego sprzedaży biletów przez kierowców linii miejskich i używania przednich drzwi do wsiadania i wysiadania. Zawiesiliśmy działalność tzw. giełdy towarowej, która co niedzielę odbywała się na terenie naszej zajezdni i ostatecznie przeniesiona została na miejskie targowisko przy ul. Mieszka. Nikt wtedy jeszcze nie przewidywał, że z kolejnymi falami wzrostów zachorowań, obostrzeniami i restrykcjami przyjdzie się zmagać przez kolejny rok.
W roku 2020 zrobiliśmy też następny krok ku elektromobilności: złożyliśmy projekt rozwoju transportu zeroemisyjnego do „Zielonego Transportu Publicznego – nowego programu NFOŚiGW. Zakłada on zakup 6 autobusów elektrycznych dwunastometrowych parametrami odpowiadających już jeżdżącym po Świdnicy elektrykom. Do ich obsługi zakupionych zostanie 6 ładowarek plug-in do zainstalowania w zajezdni, dwie ładowarki mobilne do serwisowania autobusów i dwie ładowarki pantografowe, które staną na pętlach. Do tych ostatnich konieczne będzie wybudowanie dwóch trafostacji.
Istotnym elementem projektu jest budowa zatoki dla autobusów podmiejskich wzdłuż ul. Kolejowej za centrum przesiadkowym w stronę ul. Małej. Tam będą one kończyć i zaczynać swoje kursy, tam też stanie druga ładowarka pantografowa.
Projekt w ramach Zielonego Transportu Publicznego przeszedł pozytywną ocenę formalną i merytoryczną, pod koniec I połowy 2021 rozpoczęły się negocjacje warunków umowy. Autobusy wraz z infrastrukturą planowane do zakupu w ramach Zielonego Transportu Publicznego są warte łącznie 21 milionów złotych brutto z czego dotacja z NFOŚiGW powinna wynieść 12,6 mln, niskooprocentowana pożyczka 4,3 mln, pozostała kwota to środki własne. Zakończenie realizacji przypadnie na rok 2023.